"Δεν θέλω να γυρίσω στο γραφείο"

«Δεν θέλω να γυρίσω στο γραφείο». Η φωνή του Σταύρου* ακουγόταν ήρεμη αλλά το βλέμμα του ήταν ανήσυχο. «Θέλω να δουλεύω από το σπίτι, ή τουλάχιστον να δουλεύω όσο γίνεται λιγότερο στο γραφείο». Και δεν είναι ο μόνος. Το άνοιγμα των χώρων εργασίας σηματοδοτεί για αρκετούς την επιστροφή σε ένα περιβάλλον ιδιαίτερα στρεσογόνο, με ελάχιστη ικανοποίηση. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Και πώς το αντιμετωπίζουν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι – εργαζόμενοι, μάνατζερς, και οι διοικήσεις των επιχειρήσεων;

Ο Σταύρος, για παράδειγμα, είναι ένας υψηλόβαθμος μάνατζερ σε μια μικρή αλλά αρκετά επιτυχημένη εταιρία. Και δεν είναι ότι δεν αγαπάει τη δουλειά του ή ότι δεν έχει επιτυχίες στο ενεργητικό του - τουναντίον. Απλά η δυναμική της ομάδας τον απωθεί. Η επικοινωνία με τους συναδέλφους είναι πολλές φορές αποσπασματική, η συνεργασία με τους ιδιοκτήτες της επιχείρησης σχετικά καλή αλλά όχι όσο καλή θα ήθελε. Αισθάνεται ότι έχει να δώσει παραπάνω πράγματα στην εταιρία του και δεν μπορεί.

Πολλά θα μπορούσαν να είναι τα αίτια για τη δυσαρέσκειά του: Αποκλίνουσες απόψεις για θέματα στρατηγικής. Δυσκολία στη διαχείριση της ομάδας του. Ενδεχομένως συσσωρευμένη απογοήτευση από το παρελθόν για θέματα που δεν συζητήθηκαν ανοιχτά ποτέ. Ο Σταύρος επιλέγει τη λύση της (μερικής) αποστασιοποίησης. Η εταιρία του μπορεί να αντιληφθεί την πρότασή του για εργασιακή ευελιξία ως προσπάθεια να «λουφάρει», ως έλλειψη κοινωνικότητας ή, απλά, μια παραξενιά. Πιθανόν να του κάνει, τελικά, το χατίρι, αν αυτό δεν επηρεάσει τα αποτελέσματα.

Αλλά έτσι θα έχουν χάσει τόσο η διοίκηση όσο και ο Σταύρος την ευκαιρία να «ανοίξουν το απόστημα» και να έρθουν αντιμέτωποι με την αλήθεια που κάποιοι (ή όλοι) υποψιάζονται αλλά κανείς δεν τολμάει να συζητήσει. Ο Σταύρος θα συνεχίσει να συμβάλει στα αποτελέσματα της επιχείρησης, χωρίς να δίνει τον καλύτερό του εαυτό. Η ομάδα του θα νιώσει ενδεχομένως ότι την εγκαταλείπει αλλά, επειδή ο ίδιος είναι ευσυνείδητος, δεν θα χάσει τελείως την επαφή μαζί του. Η εταιρία θα ασχοληθεί και θα αποφασίσει με βάση το σύμπτωμα και όχι την αιτία.

Εν τέλει, θα έχουν όλοι συμβιβαστεί με κάτι κατώτερο των προσδοκιών τους. Θα έχουν κερδίσει λίγο χρόνο, χάνοντας την ουσία.

*Ευχαριστώ τον «Σταύρο» για την έμπνευση αυτής της ανάρτησης. Το όνομα δεν είναι πραγματικό.